اینجا نشسته ایم و به هیچ می اندیشیم

بی خبر از همهمه ها...

غافل از روزهایی که بدون دلتنگی سپری می شوند...

و حتی یاد خودمان هم نمی افتیم

دلمان برای خودمان هم تنگ نمی شود...

و نگران نا خود آگاه های اندیشه نیستیم

و اینکه گاهی اگر به فکر این ذهن پر مشغله نباشیم،تا نا کجای خیال پرواز می کند...

و نمی ترسد از رویاهایی که خیلی دورند...

پیامبریست که معجزه می کند؛

رفته ها و بر نگشته ها را زنده می کند؛از گور بیرون می کشد و مجسم می کند

حواست باشد!

یک وقت مجسم نشوم ! زنده نشوم!

حواست باشد...